با "یا حبیب من لا حبیب له" شروع میکنم که اگر روزی در آینده به عقب بازگشتم یادم بیاید که نباید یادم برود این فراز زیبا را که هر بار با خواندنش اشک در چشمانم حلقه میزند، که یادم بیاید که هر وقت او را یادم برود حالم این چنین پریشان میشود، که یادم بیاید حال این روزهایم را که اگر او نبود نمیدانم چه میشد...