یک روزهایی شاید تا همین دو سال پیش، وقت هایی که می‌نشستم و در گذشته هایم گشتی می‌زدم تا به خیال خودم از اشتباه هایم درس بگیرم، در آن لابه لا یک آن می‌دیدم رسیدم به جایی که

گاه در برابر گذرگاه های حساس و شاید هم سخت همچون کودکی می‌شوم که ترس از عبور از گذرگاه، او را از گام برداشتن باز می‌دارد؛ سرش را بالا می‌گیرد و با نگاهی ملتمسانه دستش را به سوی مادرش دراز می‌کند تا او را از آن معبر حساس عبور دهد.

پنجره ی خیال را می.گشایم.

می‌روم همان ملجا همیشگی ام!

همان ملجا درماندگان!

با چشمانی فرو افتاده و شرمگین قدم برمی‌دارم.

صدای قدم هایم را می‌توانم در آن سکوت سنگین آرامش بخش بشنوم!

چند وقتی بود که دوباره کلافگی گریبان گیرم شده بود، از آن کلافگی ها و هول شدن هایی که دائم با خودم درگیر می‌شوم و دلم می‌خواهد یک دفعه خودم را بکوبم به دیوار!

حدودا دو هفته ای میشه که بازم چیزی ننوشتم و نمیدونم چه سری هست که هر چقدر این فاصله بیشتر میشه تمایل به نوشتن هم کمتر میشه و علیرغم حرف هایی برای گفتن ذهن و دستم از نوشتن امتناع می‌کنه

بعضی از آدما هستن که هممون تو زندگیمون ممکنه با این بعضیا برخورد داشته باشیم و خدا کنه هیچ وقت جزو این بعضیا نباشیم.

همون بعضیایی که عدم موفقیت خودشونو( حالا به هر دلیلی) با بی ارزش یا کم ارزش یا ساده و سهل جلوه دادن موفقیت بقیه، میخوان بپوشونن!

یه زمانی از خودآزاریام این بود که فیلم ترسناک ببینم و تا یه ماه مثل جن زده ها رفتار کنم و شبا از ترس خوابم نبره.

که خب به این نتیجه رسیدم که هرچی بیشتر خودمو درگیر جن کنم آخرش یه روز جن زده میشم:)

تقریبا فروردین پارسال بود که یه پیج تو اینستا ایجاد کردم و اسم و بیو و فالو شدن از سوی دوستان و آشنایان و فالو کردنشون و از این حرفا.

خب دلیلم برای عدم نصب تا اون موقع این بود که از این لوس بازیا خوشم نمیاد ولی خب گفتم بذار اینم یه امتحانی بکنیم.

این من هستم:)

۱_ من آغشته و عجین هستم با هنر( از هر نوع آن که باشد)، ارتفاع و هیجان( این دو مورد بی ربط به همدیگه هم نیستن. از آرزوهام تجربه ی بانجی جامپینگ و سوار شدن بالنه:) )

واقعا نمیدونم از دیشب چندبار سایت سازمان سنجشو(اول نوشتم جَنسش:)) ) باز کردم تا جایی که این اواخر سازمان سنجش میگفت اه بازم تو، حالا خوبه خودت ۹۰ درصد احتمال میدی کجا قبول میشی.