آن حسی که سبب می‌شود خورشید را پر فروغ تر و درخشان تر ببینی، پاییز را زیباتر، برگ های زرد و نارنجی و قرمز درختان را زرین تر، آتشین تر و گلگون تر بنگری، آسمان در نگاهت آبی تر از هر وقت دیگری جلوه کند، دلت مثل سیر و سرکه بجوشد اما همزمان جوش و خروشش هم مثل امواج دریا، آرام و زیبا باشد، همان حسی که می‌گویند خودش هم درد است و هم درمان، همان حسی که در این روز های پر التهاب می‌تواند تنها زیبایی پاییز باشد، شاید زود باشد برای گفتنش و شاید هم زود باشد برای تشخیصش، اما، اما گمان می‌کنم رد پایش را دارم می‌بینم، دیدنی که از جنس حس کردن است.....