در کار خدا مانده ام...هرچند که عجیب نیست ماندن در کار خدا...شاید همین خود نشانی از حکمت های اوست.

اما امروز و در همین لحظه بیشتر از هر وقت دیگری در کار خدا مانده ام...که هر چه از قبل تا به الان مرورش می‌کنم برایم حیرت‌آور است...

صدا کن مرا

صدای تو خوب است

۱_گفته بودم که روزهای کاریم تو شرکت جدید قرار بود دو روز باشه، البته طبق آیین نامه وزارت سه روز حضور ملزمه اما طبق صحبت ها و پافشاری های شرکت با معاونت، به دو روز رضایت داده بودند. روزی که برای تاییدیه به معاونت رفتم

۱_حالات روحی این روزام یه مدل عجیبیه، یه حالت راکد بودن و یه حسی از سکون داشتن، یه جوریه که انگار کلا خنثی باشم در برابر خیلی چیزا، در برابر نگرانی ها، شاذی ها، غم ها، ترس ها و ... و حس می‌کنم نیاز دارم به چیزی که منو از این حالت سکون و خنثی بودن خارج کنه!

۲_تقریبا ده روز پیش بود که گل قاشقی رو از عزیزجون گرفتم و آوردم خونه

اوایل ترم چهار بودم که در واقع میشه اواخر سال ۹۵ ( و باز هم همان تعجب های همیشگی از گذشت این مدت در چشم به هم زدنی) که همون روزا تو دو قسمت انتهایی فک پایینم درد های شدیدی رو حس می‌کردم و خب حدس و گمان می‌رفت که درد ناشی از دندان عقل باشه و پس از مراجعه به دندان پزشکی و عکس و این داستانا مشخص شد که بعله دندان عقل است و آن هم چه دندان عقلی!

۱_در حالی که صدای باد تند و سرد پاییزی از پشت پتجره هایی که از دیروز بعد از تموم شدن تمیزکاری خونه بسته شد، به گوشم می‌رسه، در حالی که یکمی سردم شده و یه گوشه مچاله شدم، در حالی که پر از شوقم از

احتمالا خیلیاتون این اصطلاح رو شنیدین و باهاش آشنایی هم دارید.اثر هاله ای یا خطای هاله ای یه نوع سوگیری توی تصمیم گیری ها هست. یعنی چی؟ یعنی

این روزا صبح هایی که میرم سر کار وقتی بچه مدرسه ای ها رو تو خیابان و کوچه پس کوچه ها میبینم ناخوداگاه لبخند به لبم میشینه، اونا راه میرن و شاید تو دلشون بگن کی این روزا

تو یه قسمتی از نیمه تاریک وجود میگه که جهان در درون ماست، و این یعنی اینکه ما کامل هستیم و تمام جنبه های جهان در درون ما وجود داره و ما باید همه این جنبه ها رو بپذیریم. کامل بودن به معنای تماما خوب بودن نیست!

یک متن پراکنده نوشت طوری....