امروز از روی دلتنگی دوباره رفتم سر جعبه ی خاطراتم ( پست نوستالژی) همینطور که وسایلو زیر و رو میکردم چشمم خورد به پاکت نامه، میدونستم الان وقتش نیست، نمیدونم شایدم وقتش بود هرچند اون زمانی که مدنظرم بوده الان نیست ولی خب....

باز شهریور و باد های مخصوصش و حس رخوت و بی حوصلگی که هرسال برام به ارمغان میاره و باز هم مغز من و درگیری هاش سراینکه این بی میلی من به شهریور از کجا نشات میگیره؟ و صدایی که نخود آش گونه جفت پا وسط این درگیریا میپره: این پاییز با پاییزای دیگه فرق داره حواست هست؟ هر سال شهریورو به امید پاییز و اومدن فصل جدید و اتفاقای جدید سپری میکردی اما امسال اونم نداری😏دوباره فکرام قاطی میشه و وجدان تو سری زنان میگه: باید امسال ارشد شرکت میکردی؟

شاگرد: خیلی خب، اما وقتی به من گفتی "برو شراب بخر" گمان کردم میخواهی درستی اعتقادم را امتحان کنی. از کجا می دانستم امتحانم همین است؟ فکر کردم ایمانم را امتحان میکنی.

امشب قلب جهان، نه ، تک تک سلول های جهان گرفته است...

وای از امشب که قلب آن مرد مهربان خون است...

وای از امشب که حجم اندوه آن بانوی بزرگ را جهان نیز نمیکشد...

سلام بر تو یا زینب...

سلام بر پریشانی تو در این شب یا زینب...

سلام بر تنهایی تو یا زینب...

شـمر نمازش را میخواند،

روزه‌اش را هم میگرفت،

قرآن هم میخواند،

معاویه و ابن‌زیاد و عمربن‌سعد هم همینطور...

یادمان باشد،

زیارت عاشورا که میخوانیم

وقتی رسیدیم به «وَ لَعنَ الله...»هایش؛

منشی گفت کارت‌خوان نداریم، ۶٠ تومان از عابربانک بگیرید بیایید.

فاصله‌ی عابر‌بانک تا مطب زیاد بود. 
گفتم چرا دستگاه پُز ندارید؟
خانم منشی گفت خودت این را از آقای دکتر بپرس!
گفتم لابد برای فرار از مالیات است دیگر...
این جناب آقای دکتر مگر بورد تخصصش را از فرانسه نگرفته؟

دلم میخواد برسم به روزی که با لبخند در حالی که اشک شوق از چشمام میچکه سرمو بگیرم رو به اسمونت و فریاد بزنم خدایا شکرت، خدایا عاشقتم، خدایا چقدر خوبه که تو رو دارم...

اونوقت تو با مهربونیت بهم لبخند بزنی و بگی دیدی؟ دیدی بالاخره

گوشه گوشه شهر پر است از منتظر نبودن

بایست که تمام شهر پیدا باشد

در خانه ای همه مشغول تماشای تلوزیونند

عده ای درگیر به هم نخوردن معاملاتشانند

یک کنج شهر معتادی کز کرده

عده ای مشغول قدم زدن در پاساژ هاهستن

عده ای هم فقط گریه میکنند

عده ای رفته اند شهر بازی

قشنگ ترین آدم‌هایی که می‌شناسیم کسانی هستند که شکست، رنج، مبارزه، و خسران را شناخته‌ و راه خود را از اعماق بازیافته‌اند.
این افراد قدردان زندگی‌اند و نسبت به آن حساسیت و درکی دارند که آنها را از همدردی، مهربانی، و نوعی توجه دوست داشتنی و عمیق سرشار می‌کند.
آدم های قشنگ اتفاقی به وجود نمی‌آیند...

الیزابت_کوبلر_راس

قسمت دوم

پاییز ۱۳۹۷

شب بعد از شام

همونطور که دارم سفره رو تمیز میکنم به پریسا میگم: بعد چند وقت امروز بالاخره یکم بیکار شدیم یه نفسی کشیدیم.

پریسا: آره بخدا، این صبح زود بیدار شدنا پدرمونو دراورده.

زهرا و نسترن ظرف به دست میان تو اتاق.

زهرا: کی پدرتو دراورده؟

من: صبح زود بیدار شدن😅؛ چقدر ظرف جمع شده بود همون خوب شد دوتایی ظرفارو شستید.