یکی از ویژگی هایی که من به شدت ازش بیزارم و پتانسیل اینو داره که در عرض چند دقیقه یه آدم رو از چشمم بندازه، بی مسئولیت بودنه!

و چیزی که من فکر می‌کنم اینه که خیلی از آدم ها نسبت به این ویژگی بی اعتنا هستن و سعی نمی‌کنن که مسئولیت پذیری رو تو خودشون پرورش بدن و مسئولیت پذیر باشن.

حالا این مسئولیت پذیری تو هر مقام و جایگاهی می‌تونه باشه، از شغل گرفته تا نقش انسان به عنوان مادر، پدر، همسر و ...

اما الان بیشتر می‌خوام درمورد مسئولیت پذیری مادرها بنویسم.

خب مادر بودن در عین لذت بخش بودن، خیلی هم سخته و مسئولیت بالایی داره.

قطعا پدر بودن هم همینطوره، اما خب چه بخوایم چه نخوایم بخش اعظمی از تربیت فرزند رو دوش مادره.

شاید نظرات بقیه و یا حتی داده های علمی این نباشه، اما متاسفانه چیزی که من می‌بینم هنوز تو جامعه، کم نیست تعداد مادرهای بی مسئولیت.

مادری که قبل از اینکه به فکر تربیت فرزندش و رسیدگی به پرورش و درسش باشه، دنبال اینه که یه گیتار بخره و بندازه رو دست بچش و بعدش عکس و فیلم بگیره و بذاره اینستا و تو کپشن قربون صدقش بره ولی موقع عکس گرفتن بداخلاقی و فحش که چرا درست نمی‌تونی بشینی!

همین مادر میگه که خداروشکر این مدت مجازی شدا اصلا حوصله نداشتم!

وقتی می‌گم یعنی راضی بودی؟ خوب یاد می‌گرفت؟ می‌گه نه بابا واسه این می‌گم که همه ی امتحاناشو با تقلب رد کردیم براش حضوری بود کی حال داشت با این سر و کله بزنه!

مادری که همش در حال گشت و گذار با دوستاش یا سر کار رفتنه و بچش یا تو کوچه خیابونه یا خونه ی مادربزرگش!

یه پسر بچه ی ۴ ساله ی دیگه داریم که به شدت شیطون و شلوغه و گاهی به شدت لجباز.

یکبار که خونمون بودن آوردمش تو اتاق و نزدیک به یک ساعت کنارش بودم، براش اوریگامی درست کردم،البته با کمک خودش، با هم نقاشی کشیدیم،بازی های جنبشی کردیم  و خلاصه همه شوکه بودن که چطور یک ساعت اونو اروم نگه داشتم. وقتی به مادرش گفتم که بچه ها این کارا رو دوست دارن، کلا بازی های آموزشی واسه بچه ها خیلی خوبه تو اینترنتم زیاده.

خندید و گفت اره ولی کی حوصله داره!

و اون موقع فهمیدم که خیلی از مادرها مثل همین مادر که از رفتار های بد فرزندانشون شکایت دارن، در واقع از مشکل وقت نذاشتن برای بچه هاشون و رفتار درست و سنجیده نداشتن رنج می‌برن!

چون همه ی بچه ها با وجود پیچیدگی هایی که دارن ولی  یک سری فرمول های مشخص و مشترکی هم دارن که به راحتی می‌شه کنترلشون کرد.

یا خانم جوانی که تنها هدفش از بچه دار شدن اینه که لباسای خوشگل تنش کنه و ببرتش اینور اونور، عکس بذاره تو پیجش!

خیلی وقتا هم بی مسئولیتی به این چیزا ختم نمی‌شه.

به نظر من مادری که دو تا کتاب دو تا مطلب جون دار در مورد تربیت فرزند و روان‌شناسی کودک بلد نباشه، یه مادر بی مسئولیته!

مادری که توانایی و حوصله وقت گذاشتن برای فرزندش رو نداره یه انسان بی مسئولیته!

اونم تو عصری که دستیابی به اطلاعات خیلی آسون شده.

و اینطور می‌شه که همین مادر بی مسئولیت، این ویژگی بد رو به فرزندش هم یاد میده، یا خوش بینانه تر بخوام بگم نمی‌تونه مسئولیت پذیر بودن رو به بچش یاد بده و نتیجش می‌شه ادامه دار شدن نسل انسان های بی مسئولیت و جامعه ای که توش انسان هایی هستن که کارها و نقش هاشون رو به درستی ایفا نمی‌کنن.یا بدتر از اون انسان هایی که دچار مشکلاتی هستن که ریشه ی خیلی از اونها برمی‌گرده به کودکی و رفتار های نادرست والدین!