سلام دوستان عزیز امیدوارم حال همتون خیلی خوب باشه.

این پستی که منتشرش کردم احتمالا به درد خیلیاتون نخوره و مخاطبان اصلی این پست بیشتر دوستانی هستند که امسال کنکور دادن و یا قراره سال های آینده کنکور بدن و وارد دانشگاه بشن.

و خب شاید ابهاماتی درباره ی اینکه به شهرهای دیگه برن یا نه و در واقع ابهاماتی درمورد خوابگاه داشته باشن که امیدوارم با این پست بتونم کمکی بهشون کرده باشم.

خب احتمالا عده ای تصورات خوبی درمورد خوابگاه و محیط اون ندارن و دلایل زیادی برای این طرز فکر وجود داره که یکی از اونها شاید صدا و سیما هست و من واقعا نمیدونم که چرا تو اکثر فیلم ها محیط خوابگاه یه محیط مخوف و بعضا  فاسد که افراد ناسالمی تو اون وجود دارن نشون داده میشه و یا محیطی که افراد در اون دائما در حال جنگ و عوا و لج و لجبازی هستن نشون داده میشه و بالتبع این فیلم ها روی افراد به خصوص خانواده ها تاثیر میذاره، یکی دیگه از دلایلش شاید دیدن افراد ناسالم خوابگاهی و یا شنیدن کارهای اونها میتونه باشه و خب ذهن اکثر افراد اینطوره که معمولا یه مورد یا دو مورد رو به تمام موارد تعمیم میدن و یا با دیدن یک نکته ی منفی تمام نکات مثبت رو نادیده میگیرن.

به عنوان یه فردی که 4 سال یک دانشجوی خوابگاهی تو تهران بوده میخوام که مزایا و معایب زندگی خوابگاهی رو بنویسم.

چند وقت پیش یه نفر بهم گفت که از خوابگاه متنفرم چون همه جور آدمی توش هست

اول از همه اینکه خوابگاه به هیچ عنوان اون محیط مخوف و فاسدی که تو اذهان عده ای وجود داره نیست.

خوابگاه هم دقیقا بخشی از جامعه ی معمولی که توش زندگی میکنیم هست.

ساختمان  یک خوابگاه دقیقا میتونه به عنوان یک محله ی کوچیک در نظر گرفته بشه و هر اتاق از این خوابگاه مشابه یک خونه ا زخونه های اون محله.

و دقیقا مثل همون محله هر فردی بیشتر از همه با افراد خونه ی خودش تعامل داره و بعد از اون این خود فرده که تصمیم میگیره با چه کسانی تعامل داشته باشه و از چه کسانی تاثیر بپذیره.

ممکنه بگید خب از کجا معلوم که افرادی که با من هم اتاق میشن آدمای درستی باشن؟

من به شما میگم که تا یک یا دو ترم قرار نیست به هیچ کس اعتماد کنید و این بیشتر از هر چیزی به خود شما بستگی داره که با آدم های نادرستی که فرضا هم اتاق شما باشن همراه بشید و یا در مقابلشون مقاومت کنید.

چون آدمی که قرار باشه به راحتی تاثیر بپذیره نیاز نیست که صرفا ساکن خوابگاه باشه و تو هر محیطی حتی زمانی که تحت کنترل خانوادش هم باشه این تاثیرپذیری براش اتفاق میفته.

و مورد بعد اینکه از اونجایی که یک ترم و نهایتا دو ترم کافیه تا شما شناخت اولیه در مورد افراد رو کسب کنید، شما بعد از یک یا دو ترم به راحتی میتونید درخواست تعویض اتاق بدید و حتی با کسانی که دوست دارید هم اتاق بشید.

شما تو خوابگاه از اونجایی که با افراد مختلفی از نظر فرهنگ، اخلاق، عقاید،سبک زندگی و... در ارتباط هستید به مرور شیوه ی برخورد درست با افراد مختلف رو  یاد میگیرید.

شما تو خوابگاه یاد میگیرید که چطور اختلافات و تفاوت ها رو حل کنید و چطور به تفاهم و سازگاری برسید.

زندگی تو خوابگاه باعث میشه که شما تقسیم کار و مسئولیت پذیری رو یاد بگیرید.

باعث میشه که شما یادبگیرید که گاهی نیازه از خودگذشتگی کرد و کمتر خودخواه بود و یاد میگیرید چطور مراعات حال بقیه رو بکنید.

خب این یه امر طبیعیه که زندگی تو خوابگاه که یک محیط تقریبا عمومیه سخت تر از زندگی تو خونه ی خود آدمه،همین کنار اومدن با امکانات کمتر، تحمل رفتار و اخلاق بقیه، بعضا کنار اومدن با تممیز نبودن محیط، اینکه آدم همیشه نمیتونه طبق خواسته ی خودش عمل کنه مثل ساعت خواب و درس خوندن تو اتاق و جای خودت، تحمل شلختگیای بقیه و خیلی چیزای دیگه که شاید از معایب خوابگاه باشه و قطعا با توجه به نوع خوابگاه و هم اتاقیا میتونه متغیر باشه، همه ی این عوامل باعث میشه آستانه ی تحمل شما بالا بره و از شما یه آدم صبوری که تو شرایط سخت کمتر غرغر میکنه ساخته بشه.

شما یاد میگیرید که آدم هارو با تمام ویژگیای خوب و بدشون دوست داشته باشید و کنارشون زندگی کنید.

همه ی این عوامل البته به شرطی که واقعا سعی در یاد گرفتنشون رو داشته باشید به شما کمک میکنه در آینده زندگی مشترک موفق تری رو داشته باشید و راحت تر با سختیا و تفاوت ها کنار بیاید.

زندگی تو خوابگاه از شما یه آدم مستقل میسازه که تو انجام کارهای خودش کمتر به دیگران وابستس. مثلا تمام خریداتون به عهده ی خودتونه، خدای نکرده دکتر رفتن، انجام کارهای بانکی،مدیریت دخل و خرجتون و خیلی کارهای دیگه.

حتی تو خوابگاه هایی هم که غذا میدن( تا جایی که اطلاع دارم بعضی از خوابگاه ها غذا نمیدن) آقایون پختن حداقل چندتا غذا رو یاد میگیرن و عده ای از خانم ها هم غذا یاد میگیرن و بقیشون هم دستپختشون بهتر میشه:)

از مزایای دیگه ی خوابگاه اینه که میتونید کنار هم درس بخونید و اشکالاتتون رو به راحتی کنار هم رفع کنید،ایام امتحانات فضای خوابگاه کاملا حال و هوای امتحان و درس رو داره و شما ناخوداگاه به سمت درس خوندن کشیده میشید و به خاطر همین معمولا بچه های خوابگاهی از شاگردهای برتر کلاسشون هستن( البته که اینم باز به خود شخص بستگی داره)

در کنار همه ی اینها خوابگاه یه تجربه ی واقعا قشنگی برای آدم میسازه،دورهمی ها و حرف زدن ها و خندیدن ها، تولد گرفتنا، شرکت تو انواع برنامه های فرهنگی که خوابگاه برگزار میکنه مثل انواع جشن ها،عزاداری ها، اردو ها و...خاطرات قشنگی رو براتون ثبت میکنه.

مثلا تو خوابگاه ما یه روز تو ماه رمضان یه افطاری همگانی داشتیم و بچه ها تو آماده کردن غذا و تدارکات کمک میکردن و در نهایت یه سفره ی بزرگ تو حیاط پهن میکردیم و کنار هم افطار میکردیم.

یا تو مناسبای مختلف بچه ها به همراه دوستاشون نذری درست میکردن و تو طبقه ی خودشون و یا طبقات دیگه پخش میکردن.

روزایی بود که وقت آزاد داشتیم و با ذوق یه غذا درست میکردیم و با مخلفاتی که دوست داشتیم اون غذا رو کنار هم میخوردیم.

یه سوال دیگه که شاید برای بعضیا پیش بیاد اینه که خونه گرفتن بهتر از خوابگاه نیست؟

خب اول از همه اینکه باید از نظر هزینه مشکل نداشته باشید، خصوصا توی کلان شهرها که هزینه ی فوق العاده زیادی نسبت به خوابگاه براتون ایجاد میکنه.

مورد بعد اینکه شما وقتی خونه بگیرید باید فکر وعده های غذاییتون هم بکنید، به هر حال ممکنه خیلی وقتا فرصت غذا درست کردن نداشته باشید و یا حتی تهیه ی انواع مواد غذایی براتون مشکل باشه اما این موضوع تو اکثر خوابگاه ها حل شدست.

یه مورد دیگه که خصوصا واسه خانم ها شاید مهمتر باشه بحث امنیته، خب خوابگاه نگهبان و سرپرست داره و قوانین خاص خودش رو داره و از نظر امنیت مطمئنه.

ممکنه که شما همراه یکی دو نفر دیگه خونه بگیرید و پس از مدتی متوجه بشید که سازش کافی با اونها ندارید و یا کلا اونطوری که شما فکر میکردید نیستن، اگه تو خوابگاه چنین اتفاقی بیفته میتونید درخواست تعویض اتاق بدید اما وقتی خونه گرفتید تکلیف چی میشه؟

خیلی ها دلیلشون برای خونه گرفتن اینه که راحت تر میتونن درس بخونن یا مجبور نیستن شلوغی خوابگاه رو تحمل کنن که خب میشه تو کتابخونه و یا نمازخونه ی خوابگاه درس خوند و اگه هم اتاقی ها همراه باشن تو اتاق هم به راحتی میشه درس خوند.

در کنار همه ی اینها در نظر داشته باشید که دانشگاه های با سطح بالاتر و کلان شهر ها معمولا امکانات رفاهی خوابگاهاشون بیشتر و بهتر از جاهای دیگست که تو انتخاباتون اینو مد نظر بگیرید.

و اینکه اگر احتمال قبولی تو یه رشته ی خوب در شهر دیگه ای رو دارید به خاطر شرایط خوابگاه از اون رشته نگذرید!

زندگی خوابگاهی هر چقدر هم که سخت باشه نهایت ۴ سال از عمر شماست اما اون رشته در نهایت براتون باقی میمونه.

اگه که عمری باشه ان شالله به زودی یه پست دیگه با موضوع تجربه ها و توصیه هایی برای خوابگاهی ها و البته دانشجویان هم مینویسم.

امیدوارم که پست مفیدی بوده باشه.

حالا با این اوصاف از نظرتون زندگی خوابگاهی آری یا خیر؟:)