یه میوه ای مثل انگور رو در نظر بگیرید.
این میوه از همون بدو روییدن تا آخرین لحظه ی زندگیش پر از فایده و مزیته.
از اون اول که خودش هنوز درست و حسابی رشد نکرده از برگ هاش استفاده میشه و باهاش غذا درست میکنن.
غوره که میشه ازش آبغوره درست میکنن.
و تو اوج جوونیش به عنوان یه میوه ی پر از خاصیت مصرف میشه.
به میانسالی که میرسه ازش شیره تهیه میشه که یکی از پرخاصیت ترین شیره هاست.
و وقتی پیر شد و پوستش چروک، میشه اونو به کشمش تبدیل کرد.
حتی انگور وقتی در حال فاسد شدن و خراب شدن هست بازم قابل استفادس و میشه ازش سرکه تهیه کرد.
تازه موضوع به اینجا ختم نمیشه!
انگور آثار ما تاخر هم داره!
از شیره ی اون میشه تا مدت ها استفاده کرد و چیزایی مثل حلوا هم تهیه کرد.
جالبه نه؟!
اینکه یه چیزی تا این حد عمر مفیدی داشته باشه و حتی یه لحظه اش هم بی مصرف نباشه.
انگور از جمله میوه هایی هست که خداوند تو قرآن ازش نام برده.
و خب شاید خدا میخواد همینو به ما بگه که از زندگی انگور درس بگیر!
هر وقت تونستی مثل انگور تو تمام مراحل زندگیت و حتی بعد از اون تاثیر گذار و مفید باشی و خیرت به بقیه برسه اونوقت بین هم نوعان خودت قابل مثال زدنی!
اون وقته که مثل انگور که یه میوه ی بهشتیه تو هم یه انسان بهشتی محسوب میشی.
جالبه وقتی زندگی نامه ی بزرگان رو میخونی همشون از همون بچگی در حال تاثیر گذاری بودن و این تاثیرگذاریه پس از مرگشون هم همچنان ادامه داره از طریق حرفاشون، کتاباشون، سیره ی زندگیشون و یا انسان هایی که تربیت کردن و همینطور به واسطه ی اونها انسان های دیگه ای هم تربیت میشن.
و همینه که اونها از جانب خدا مثال زدنی میشن و خدا نام اونها رو تا مدت ها بر سر زبان ها زنده نگه میداره.
